Wala akong ginawa these past few days (weeks na ata) kundi mag blog hopping. Nakaka aliw kasi yung blogs ng ibang mga bloggers. Nakaka tuwang magsulat yung iba at yung mga topics na sinusulat nila na minsan di mo naiisip na may magtatangka palang magsulat tungkol sa isang bagay na tingin natin ay non-sense. Tignan mo nga naman what modern technology can do to these people. Nailabas nila kahit papano ang kung ano man artsy-side meron ang mga bloggers and thankfully nababasa ito ng ibang mga taong walang magawa sa buhay at sa office na katulad ko.
Puno na nga ang favorites corner ng internet browser ko sa dami ng naka save na blogsites. Sinesave ko yung mga interesanteng blogsites tsaka ko babasahin pag may freetime (hehehe, lagi naman akong may freetime). Nakaka sabik kasi mga stories kaya mga ¾ oras ko sa office nauubos lang sa pagbabasa ng mga blogs. Kaya tuloy kanina medyo nasa warpath na naman yung boss ko na laging basa ang kili-kili (ewlkkkkk!), kung ano anong non-sense ang hinahanap, tinatanong at pinapagawa sakin, kasi nahuhuli nya ko na wala akong ginagawa. Wala naman kasi masyadong work lately kaya ok lang. Pag meron naman talagang busy-busyhan ako (depensahan bad aw ang sarili).
Anyway, going back to the topic. Natutuwa nga ako kasi kagaya ng mga ibang bloggers, nakakapagsulat din ako kahit papano. Nalalabas ko rin yung writer side ko. Kanina nga tawa ako ng tawa kasi may naaaliw na chatmate sa blog ko. Fan ko daw sya kahit wala naman akong balak magtayo ng fans club. Passion ko magsulat kahit noon. Sa dami ng mga sinulat ko natapon na yung iba kasi nga sobrang dami ko ng naipong papel sa bahay (fyi, di pa uso ang internet nung nagkainteres ako sa pagsusulat kaya no choice kundi isulat sa papel). Kaya salamat sa internet, computer, MS word at sa nakaisip ng blogging.
Walang pattern ang pag susulat ko. Wala rin akong style. Hindi rin ako sumusunod sa subject-verb agreement o kung ano mang pattern meron. Basta kung ano tumatakbo sa isip ko, derecho agad sa pagsusulat, derecho type sa keyboard. Hindi rin ako araw-araw nagsusulat. Pag nasa mood lang ako magsulat na bihirang mangyari. Kaya minsan, copied from other sources lang nilalagay ko sa blog ko pero ayus naman kasi interesante din yung mga paksang sinusulat nila at ina acknowledge ko rin naman kung sino sumulat. Syempre, bawal plagiarism.
Parang teleserye din ang blogging. Madalas na sinusubaybayan ng mga mambabasa. Araw-araw chine check yung mga updates ng blogger. Isa pa lang naman yung araw-araw kong chine check na blog kasi aliw na aliw ako sa klase ng sense of humor meron cya (oo, ikaw yung kasi sa blog mo lang naman ako nag co comment-uhuyyyyyyy!). Pero marami pa rin may potentials na pinag uukulan ko na rin ng time basahin (oo kahit mahuli ako ng boss ko ok lang basta mabasa ko blogs nyo!). Interesante rin yung mga kwento nila kung bakit sila nag bo blog.
Sari-sari, kanya-kanyang style at heading ng blog. May simple, may nakakatawa, lahat meron depende sa kakayahan ng isang blogger. Yung iba makulay, yung iba payak lang. Yung iba puno ng pictures, yung iba walang time kaya 1980s pa nung last na in-update. Maganda din kasi pwede mong I explore yung blogs ng iba dahil sa links. Sa sobrang dami nga ng mga links kulang siguro 20 years para mabasa ko lahat ng blogs.
Mental blocked na ko. Tsaka yung boss ko na nasa conference room e naririnig ko na palabas kaya tatapusin ko na to. Baka mahuli ako!
Puno na nga ang favorites corner ng internet browser ko sa dami ng naka save na blogsites. Sinesave ko yung mga interesanteng blogsites tsaka ko babasahin pag may freetime (hehehe, lagi naman akong may freetime). Nakaka sabik kasi mga stories kaya mga ¾ oras ko sa office nauubos lang sa pagbabasa ng mga blogs. Kaya tuloy kanina medyo nasa warpath na naman yung boss ko na laging basa ang kili-kili (ewlkkkkk!), kung ano anong non-sense ang hinahanap, tinatanong at pinapagawa sakin, kasi nahuhuli nya ko na wala akong ginagawa. Wala naman kasi masyadong work lately kaya ok lang. Pag meron naman talagang busy-busyhan ako (depensahan bad aw ang sarili).
Anyway, going back to the topic. Natutuwa nga ako kasi kagaya ng mga ibang bloggers, nakakapagsulat din ako kahit papano. Nalalabas ko rin yung writer side ko. Kanina nga tawa ako ng tawa kasi may naaaliw na chatmate sa blog ko. Fan ko daw sya kahit wala naman akong balak magtayo ng fans club. Passion ko magsulat kahit noon. Sa dami ng mga sinulat ko natapon na yung iba kasi nga sobrang dami ko ng naipong papel sa bahay (fyi, di pa uso ang internet nung nagkainteres ako sa pagsusulat kaya no choice kundi isulat sa papel). Kaya salamat sa internet, computer, MS word at sa nakaisip ng blogging.
Walang pattern ang pag susulat ko. Wala rin akong style. Hindi rin ako sumusunod sa subject-verb agreement o kung ano mang pattern meron. Basta kung ano tumatakbo sa isip ko, derecho agad sa pagsusulat, derecho type sa keyboard. Hindi rin ako araw-araw nagsusulat. Pag nasa mood lang ako magsulat na bihirang mangyari. Kaya minsan, copied from other sources lang nilalagay ko sa blog ko pero ayus naman kasi interesante din yung mga paksang sinusulat nila at ina acknowledge ko rin naman kung sino sumulat. Syempre, bawal plagiarism.
Parang teleserye din ang blogging. Madalas na sinusubaybayan ng mga mambabasa. Araw-araw chine check yung mga updates ng blogger. Isa pa lang naman yung araw-araw kong chine check na blog kasi aliw na aliw ako sa klase ng sense of humor meron cya (oo, ikaw yung kasi sa blog mo lang naman ako nag co comment-uhuyyyyyyy!). Pero marami pa rin may potentials na pinag uukulan ko na rin ng time basahin (oo kahit mahuli ako ng boss ko ok lang basta mabasa ko blogs nyo!). Interesante rin yung mga kwento nila kung bakit sila nag bo blog.
Sari-sari, kanya-kanyang style at heading ng blog. May simple, may nakakatawa, lahat meron depende sa kakayahan ng isang blogger. Yung iba makulay, yung iba payak lang. Yung iba puno ng pictures, yung iba walang time kaya 1980s pa nung last na in-update. Maganda din kasi pwede mong I explore yung blogs ng iba dahil sa links. Sa sobrang dami nga ng mga links kulang siguro 20 years para mabasa ko lahat ng blogs.
Mental blocked na ko. Tsaka yung boss ko na nasa conference room e naririnig ko na palabas kaya tatapusin ko na to. Baka mahuli ako!
2 comments:
I agree with your free hand writing! I guess formality in writing deprives a blogger from narrating the true sense of a certain topic. interesting ung last post about filipinoes. Nabasa ku siya at ayun. An eye opener for everyone. buti at naisipan mo ipost sa blog mu yan article na yan..
Godbless! keep it up =D
ei jimbubog, salamat sa pagdaan,balik ka ulit!
Post a Comment